Heey
Ik zit nog steeds op internaat. Waarom? Mijn ouders konden mij niet meer aan thuis, de echte rede. ik herriner me vooral dit in het begin zeer hard aankwam. Mijn eerste weken op het internaat waren een hel. Je kent niemand en je komt plots terecht in een heel nieuwe omgeving. Bij mij was er dan ook nog het feit dat ik terug in het 5de middelbaar zat, in een andere school, in tso en in een heel andere richting. Kortom, voormij was alles nieuw. Vorig jaar was een grote aanpassing. Je moet aan het feit wennen dat je alleen de weekends zal thuis zijn en dat je elke week weer opnieuw een valies moet inpakken en uitpakken. Je resit tussen twee plaatsen.
Nu ben ik volledig op mijn plaats op het internaat. Soms wik zelfs helemaal niet naar huis gaan. De situatie thuis is niet altijd wat deze zou moeten zijn. Als je op een internaat zit droom je steeds dat je weekend perfect zal zijn. Je ouders blij zijn je terug te zien en alles goed gaat. Bij mij is dit soms niet het geval. Oke, ik ben niet het leukste kind om als dochter te hebben. Maar, ik heb (eindelijk) goede resultaten op school en ga graag naar school. Ik had verwacht dat mijn ouders zeer blij zouden zijn. Dat zijn ze ook, maar....
Her ergste is en blijf ruzie. Op internaat heb ik zelden of nooit ruzie met iemand. Of toch nooit hevig. Met mijn ouders ligt dat heel anders. Ik vertel ze dan ook niet alles, integendeel. Zo weten ze niet dat ik aan Kunstbende deelneem. Binnenkort zullen ze er wel achterkomen, maar nu mag dat wel. Ik heb er geen probleem meer mee. Maar zolang ik het kan verzwijgen tegen hun is het beter. En zo zijn er veel dingen die zij niet weten.
Toch beschouw ik mijn ouders als mijn liefde. Ze spelen altijd taxi voor mij en zijn er toch als ik hun nodig heb. Net als mijn vrienden er voor mij zijn. En een geheim, dat is ook spanning. En ik wil wel wat spanning thuis. Want ik en zwijgen tegen mijn moeder.... ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten